MIKROCZIPY

Coraz więcej właścicieli czworonogów decyduje się na to, aby wszczepić swoim pupilom specjalny mikroczip z zaprogramowanym losowo 15-cyfrowym numerem. Cały mikroczip ma postać kapsułki i wielkością odpowiada ziarenku ryżu.

To niewielkie urządzenie jest aktywowane przez fale radiowe, które są wysyłane przez czytnik. Ze względu na to, że mikroprocesor nie potrzebuje wymiennych źródeł zasilania ani części, które podlegałyby wymianie można stwierdzić, że będzie on działał sprawnie przez dziesiątki lat, a z pewnością dłużej niż życie przeciętnego psa. Zaleta takich mikropocesorów jest z całą pewnością to, że dostarcza on stałej oraz unikalnej identyfikacji, która nie traci swojej wartości wraz z upływem czasu i nie wybarwia się tak, jak tatuaże. Implantację mikroprocesora przeprowadza się z pomocą igły, która wyglądem przypomina zwykłą igłę przeznaczoną do wykonywania zastrzyków. Mikroczip zostaje fabrycznie umieszczony w igle i podczas iniekcji jest przez tłoczek specjalnej strzykawki wypychany pod skórę zwierzęcia.

Zgodnie z regulaminem WSAVA oraz FECAVA taki mikroczip może zostać wszczepiony pod skórę zwierzęcia wyłącznie w dwa miejsca na jego ciele, jednym z nich jest grzbiet pomiędzy łopatkami, a drugim środkowa część szyi po lewej stronie. Większość weterynarzy zdecydowanie chętniej popiera implantację pomiędzy łopatkami, ponieważ ich zdaniem powoduje to znacznie mniejszy dyskomfort dla psa, a ze względu na swoje anatomiczne położenie, obniża się ryzyko ewentualnego przeniesienia się mikroczipa. Warto pamiętać także o tym, że sam zabieg implantacji jest dla zwierzęcia bezbolesny, a mikroczip nie powoduje u psa żadnych alergicznych reakcji. Psy identyfikuje się zazwyczaj podczas pierwszych szczepień, jednak można ją oczywiście przeprowadzić także w późniejszych okresie.