ŚWINKI MORSKIE

U świnek morskich występują choroby o podłożu zakaźnym i niezakaźnym. Do istotnych chorób wirusowych należy zaliczyć należące do zoonoz choriomeningitis limfocytaris (LMC) oraz wirusowe zapalenie płuc i częściowo też białaczkę.

W praktyce klinicznej o wiele większe znaczenie mają infekcje bakteryjne. Można je schematycznie podzielić na objawiające się katarem i zapaleniem płuc infekcje dróg oddechowych oraz na infekcje układu żołądkowo-jelitowego, prowadzące do uporczywych biegunek i spadku masy ciała. Enterotoksemie wywołane infekcjami jelitowymi mogą mieć dramatyczny przebieg, w trakcie którego dominują objawy ze strony układu nerwowego.

Bakteryjne zapalenia jelit są rezultatem obecności Salmonella typhimurium oraz Escherichia coli. Obecność ropni skórnych związana jest z działaniem Streptococcus zooepidermicus, Staphylococcus aureus.

Choroby pasożytnicze świnek morskich wywołują m.in. pierwotniaki i klinicznie istotne robaczyce. Pogorszenie jakości sierści, miejscowe i uogólnione zapalenia skóry, niekiedy wraz ze świądem, wywołują u świnek pasożyty zewnętrzne.

Częstą i klinicznie ważną grupą chorób występujących u hodowanych dla przyjemności świnek morskich sa choroby niezakaźne, wywołane zwłaszcza niedoborami żywieniowymi (niedostatek witaminy C) i niewłaściwym utrzymaniem. W rezultacie mamy do czynienia ze stosunkowo czestym występowaniem wzdęć, zaparć lub biegunek oraz upośledzeniem naturalnego wytwarzania uzębienia. U źle żywionych ciężarnych świnek morskich dochodzi do zatruć. Do waznych chorób podłoża zakaźnego zaliczyć należy nowotwory i cysty jajnikowe.

PODSTAWOWE DANE BIOLOGICZNE

ISTOTNE WARTOŚCI FIZJOLOGICZNE